„PANIE ZDROJEWSKI (…)WE MNIE POZOSTAŁA SZCZYPTA NADZIEI, ŻE MOŻE OKAŻE SIĘ PAN CZŁOWIEKIEM HONORU I PODA SIĘ DO DYMISJI. SAM.” !!!
*****
Szanowny panie ministrze Kultury i i Dziedzictwa Narodowego, Panie Zdrojewski !
Pisze do pana stara kobieta, eks kierownik literacki Starego Teatru. Wątpię, czy mój list na cokolwiek się zda, w Pana świecie mentalnym, ale milczeć nie mogę. I – nadzieja umiera ostatnia. We mnie pozostała szczypta nadziei, że może okaże się pan człowiekiem honoru i poda się do dymisji. Sam.
Okres pańskiej kadencji w MK i DN to straszny czas. Nawet mocno niedouczony w kulturze minister Podkański nie miał takich „osiągnięć”. Odnosi się wrażenie, że celem pańskiej działalności, jak i działalności całego rządu, jest obrócenie Polski w perzynę.
A teraz kilkanaście faktów z pana kadencji:
!. Bączek na polską prezydencję w UE! Symbol kultury polskiej!!
2. Na tę samą okoliczność skandaliczny komiks o Chopinie.
Ostatnie lata – oddanie dyrekcji wspaniałej Warszawskiej Opery Kameralnej w ręce laika, bez wykształcenia muzycznego. I zapowiadana premiera: o przygodach transseksualisty, wypichcona za pieniądze podatników przez Pacewicza, z zawsze usłużnej Gazety Wyborczej. Zapewne – ciężkie pieniądze. Opery, która zasłynęła w świecie wystawianiem wszystkich Mozartowskich oper.
Wystawa w CSW w Warszawie z profanacją Krzyża, pt. Adoracja, świętego znaku katolików (95% w Polsce). Na liczne protesty pozostaje pan głuchy – nie zamyka wystawy, nie zdejmuje odpowiedzialnych, zabiera pan… pieniądze.
Przygląda się pan biernie, jak w całym polskim teatrze od Warszawy do Poznania odbywa się lansowanie tandetnego panseksizmu i homoseksualizmu. Pisywali juz o tym aktorzy – Grzegorz Małecki np. w jednym z teatrów warszawskich, nowy tłumacz, Jacek Poniedziałek w sztuce Williamsa (Kotka na blaszanym, gorącym dachu) zmienia uzależnienie alkoholowe na … skrywany homoseksualizm jako źródło dramatu. To może kosztować proces ze strony spadkobierców Williama.
W Teatrze Starym od 10 miesięcy trwa skandal z dyrekcją Jana Klaty. Poczet królów polskich (reż. Garbaczewski), Bitwa 1920, haniebnie postponująca rolą Piłsudskiego i gloryfikująca czerwonego zdrajcę i kata (dzieło Demirskiego i Strzępki). Pamiętam jeszcze wielkie święto, jakim w 1978 było pojawienie się Piłsudskiego w spektaklu Jerzego Jarockiego „Sen o bezgrzesznej”. Za komuny!!! A dziś, w wolnej Polsce nieodpowiedzialni ludzie gloryfikują kata polskości i nie tylko polskości, mordercy z Czeka.
Ostatnio, na tej samej Narodowej scenie, finansowanej za pieniądze podatników, pojawił się kolejny skandaliczny spektakl „Do Damaszku”, ze Strindbergiem nie mający prawie nic wspólnego, pełen obscenów i pospolitej tandety artystycznej… Zapewne znany jest panu protest widzów, zerwanie spektaklu. I nic – pan broni Klaty!! Jako uosobienia wolności artystycznej!!!
I kolejne zamierzenia „artystyczne” – skandaliczny happening w sprawie rzekomego śledztwa w sprawie tragedii pod Damaszkiem, w istocie szkalujący i pamięć Konrada Swianrskiego i największą polską tragedię – pod Smoleńskiem. Szykowane są dalsze przedsięwzięcia – np. oszkalowanie pamięci Swinarskiego pod hasłem jakoby był antysemitą (Tematem ma być „śledztwo” nad Nie-boską Krasińskiego, arcydziełem, jakie wyszło spod ręki Swinarskiego w r.1965).
Pana milczenie i umywanie rąk od decyzji jest nad wyraz wymowne. Wpisuje się pan, jako człowiek nigdy z kulturą nie związany, który tym bardziej powinien uważać na swoje postępowanie, w zaplanowane przez koalicję PO – PSL – niszczenie polskiej kultury.
Zapewne wybiera się pan z delegacją rządowa na kanonizację Jana Pawła II. Zanim pan się tam wybierze, proszę poczytać do czego wzywał Jan Paweł II, mówiąc : „Pilnujcie mi tego dziedzictwa, któremu na imię Polska, pilnujcie mi tego Krzyża.”. Złoży pan rączki w małdrzyk i buzię w ciup. W Watykanie. A potem wróci do Warszawy i jakby nigdy nic – będzie pan kontynuował dzieło zniszczenia w myśl założeń „jedynie słusznej partii”.
Najwyższy czas, aby sam podał się pan do dymisji. Inżynierze dusz ludzkich wg starej recepty.
Dr Elżbieta Morawiec
Konwent Narodowy Polski 
BLUŹNIERCZA, ANTYPOLSKA OHYDA W TEATRZE STARYM?!!
AKTORZY REZYGNUJĄ!!!
Jeszcze we wtorek o godz. 13.30 na stronie internetowej teatru można było znaleźć w obsadzie „Nie-Boskiej komedii” nazwiska znanych aktorów. Dwie godziny później zniknęły i obsada zmalała z 18 do 11 osób.
W tej chwili nie wiadomo, czy w ogóle dojdzie do premiery. – Czekamy na tydzień prób generalnych, wtedy zapadną decyzje – mówi wicedyrektor Starego Teatru Sebastian Majewski.
W jednej ze scen młody aktor mówi: „Zygmunt Krasiński napisał »Nie-Boską komedię«, która jest straszliwym paszkwilem na Żydów, to sztuka antysemicka”. Następnie każdy z tej grupy przedstawia się z imienia i nazwiska i mówi: „W związku z tym, że »Nie-Boska komedia« jest tekstem antysemickim, nie chcę być Polakiem, chcę być Żydem”. Tylko jedna aktorka się wyłamuje: „Jestem Polką, to reżyser kazał mi mówić, że jestem Żydówką, ale ja tego nie zrobię”. Po czym grupa młodych rozbiera się i pisze sobie na piersiach „Holocaust = towar”. Następnie sięga po mydło (z tłuszczu Żydów) i zmywa napis.
Brzmi i hymn Polski. “Mazurek Dąbrowskiego” śpiewany jest po rosyjsku, ale i po polsku, na melodię „Deutschland, Deutschland über alles”, co poprzedza scenę gwałtu zbiorowego na jednej z młodych – donosi „Dziennik Polski”. Następnie bierze ona ślub w obrządku katolickim (w tragedii Krasińskiego jest to ślub hrabiego Henryka z Marią), po czym uczestnicy obrzędu plują na młodą parę, by następnie przebrać kobietę w welon ikonograficznie upodabniający ją do Maryi Niepokalanej.
Potem zgwałcona rodzi dziecko, co sugeruje scena z charakterystycznym zawiniątkiem. Tyle że wysypują się z niego ciasteczka w kształcie Gwiazdy Dawida. W tym momencie grupa młodych przemienia się w czworonogi, które ciasteczka wyjadają, po czym krążąc na czworakach wokół ni to stołu, ni to ołtarza, gdzie owa Maria siedzi, kładą jej kolejno głowy na kolanach w akcie spowiedzi. Muczą przy tym głośno, co na próbach bawiło reżysera i jego ekipę. Aż zwierzęta padają, a Maria kładzie na nich karteczki z nazwiskami: Miłosz, Szymborska, Wojtyła.
[Boże… co za potworny kicz… – admin]
Powstający spektakl wzbudza w zespole Starego ogromne emocje. Przygotowuje go Oliver Frljić – 37-letni reżyser urodzony w Bośni, autor tekstów i teoretyk teatru. Ponoć na radzie artystycznej teatru dyrektor Jan Klata zadeklarował, że decyzję, czy dojdzie do przewidzianej na 7 grudnia premiery, podejmie po pierwszej próbie generalnej. Zatem próby trwają, mimo wycofania się siedmiu z osiemnastu aktorów. Nikt nie został do obsady dodany.
http://marucha.wordpress.com/2013/11/22/bluzniercza-antypolska-ohyda-w-teatrze-starym-aktorzy-rezygnuja/
NIE-BOSKA KOMEDIA W TEATRZE STARYM CZYLI CZY DO KRAKOWA JUŻ NA DOBRE ZAWITAŁA „WIELKA ŻYDOWSKA KULTURA” ?!!!
„ANI RAZ NIE PRACOWALIŚMY Z TEKSTEM KRASIŃSKIEGO, ALE UCZESTNICZYLIŚMY W KOLEJNYCH PROWOKACJACH, Z KTÓRYCH MIAŁA SIĘ WYŁONIĆ TEZA O WSPÓŁODPOWIEDZIALNOŚCI NARODU POLSKIEGO ZA ANTYSEMITYZM” !!!
Jeszcze we wtorek o godz. 13.30 na stronie internetowej teatru można było znaleźć w obsadzie “Nie-Boskiej komedii” nazwiska Bolesława Brzozowskiego, Anny Dymnej, Mieczysława Grąbki, Tadeusza Huka, Ryszarda Łukowskiego, Jacka Romanowskiego i Krzysztofa Zawadzkiego. Dwie godziny później zniknęły i obsada zmalała z 18 do 11 osób.
Aktorzy nie chcą mówić pod nazwiskami o powodach rezygnacji. Wiemy jednak nieoficjalnie, że nie chcieli brać udziału w spektaklu, który – wszystko na to wskazuje – jest wielką prowokacją, nie mającą nic wspólnego z tekstem wieszcza, ani z inscenizacją jego tragedii, wystawioną na tej scenie w 1965 roku przez Konrada Swinarskiego.
To właśnie tamta, słynna premiera miała być punktem wyjścia do spektaklu, który przygotowuje Oliver Frljić – 37-letni reżyser urodzony w Bośni, autor tekstów i teoretyk teatru. “Ekspert od śmiałych rewizji klasyki”, jak przedstawia go na swej stronie Stary Teatr. “Nie-Boska komedia” w jego wersji to rewizja całkowita. Spektakl od półtora miesiąca powstaje bez scenopisu. W sztuce nie ma też postaci z dramatu. Zdania, jakie padają, są efektem improwizacji aktorów na temat polskiego antysemityzmu, rzekomo obecnego w inscenizacji Swinarskiego.
– Ani raz nie pracowaliśmy z tekstem Krasińskiego, ale uczestniczyliśmy w kolejnych prowokacjach, z których miała się wyłonić teza o współodpowiedzialności narodu polskiego za antysemityzm – mówi jeden z aktorów.
Podczas prób zacierają się granice między teatrem i rzeczywistością. Artyści, prowokowani do prywatnych wypowiedzi, otrzymują je potem jako tekst sztuki. Uwaga jednej ze starszych aktorek: “Zostawmy w ogóle Swinarskiego, to w tym teatrze świętość”, była kontrowana przez młodego aktora: “Gówno, nie świętość!”. W dyskusjach plącze się Swinarski, Jedwabne, film “Pokłosie”. Wszystko w ramach realizacji “Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego.
(…)
Wieszcz jako pretekst żenującej prowokacji Starzy i młodzi. 18-osobowy zespół aktorski został tak dobrany, by w połowie tworzyli go ludzie młodzi, a w połowie ci, którzy są w tym teatrze po 30-40 lat i uosabiają jego tradycję. W jednej ze scen młody aktor mówi:
– “Zygmunt Krasiński napisał »Nie-Boską komedię«, która jest straszliwym paszkwilem na Żydów, to sztuka antysemicka”.
Następnie każdy z tej grupy przedstawia się z imienia i nazwiska i mówi:
– “W związku z tym, że »Nie-Boska komedia« jest tekstem antysemickim, nie chcę być Polakiem, chcę być Żydem”.
Tylko jedna aktorka się wyłamuje:
– “Jestem Polką, to reżyser kazał mi mówić, że jestem Żydówką, ale ja tego nie zrobię”.
Po czym grupa młodych rozbiera się i pisze sobie na piersiach “Holocaust = towar”. Następnie sięga po mydło (z tłuszczu Żydów) i zmywa napis. Brzmi i hymn Polski. “Mazurek Dąbrowskiego” śpiewany jest po rosyjsku, ale i po polsku, na melodię “Deutschland, Deutschland über alles”, co poprzedza scenę gwałtu zbiorowego na jednej z młodych.
Następnie bierze ona ślub w obrządku katolickim (w tragedii Krasińskiego jest to ślub hrabiego Henryka z Marią), po czym uczestnicy obrzędu plują na młodą parę, by następnie przebrać kobietę w welon ikonograficznie upodabniający ją do Maryi Niepokalanej.
Potem zgwałcona rodzi dziecko, co sugeruje scena z charakterystycznym zawiniątkiem. Tyle że wysypują się z niego ciasteczka w kształcie Gwiazdy Dawida. W tym momencie grupa młodych przemienia się w czworonogi, które ciasteczka wyjadają, po czym krążąc na czworakach wokół ni to stołu, ni to ołtarza, gdzie owa Maria siedzi, kładą jej kolejno głowy na kolanach w akcie spowiedzi.
Muczą przy tym głośno, co na próbach bawiło reżysera i jego ekipę.
Aż zwierzęta padają, a Maria kładzie na nich karteczki z nazwiskami: Miłosz, Szymborska, Wojtyła.
W kolejnej sekwencji grupa starszych.
– “Nazywam się (tu aktor miał podawać swoje imię i nazwisko) – grałem w przedstawieniu Konrada Swinarskiego »Nie-Boska komedia«”.
Nieważne, że to mistyfikacja, że nikt z nich tam nie grał, mają brać na siebie współodpowiedzialność. Za przeszłość, za tradycję. Jaka ona była, wskazywały okrzyki grupy młodych:
– “Jak mogliście brać udział w tak antysemickim przedstawieniu?!”
– Swinarski swymi spektaklami wyniósł Stary Teatr na poziom europejski, a teraz każe się nam przyczepiać mu jakieś nieprawdziwe łaty. Wystarczy poczytać recenzje z tamtych lat lub porozmawiać z aktorami, którzy w jego “Nie-Boskiej” grali – mówi osoba, która się wycofała.
Dodajmy, że wybitny reżyser współpracował z teatrami z Izraela, gdzie pewnie nie byłby zapraszany, gdyby obecne tezy o jego sztuce miały sens.
(…)
Po kolejnych próbach wycofywali się kolejni aktorzy. Gdy mówili “To skandal!”, reżyser reagował: “Zapisać, powiesz to w spektaklu”.
(…)
W poczcie elektronicznej teatru pojawił się nie podpisany list atakujący tych, którzy odeszli. Dwoje aktorów wymienia się z nazwiska, określając ich zdrajcami.
“Czego od nich oczekiwaliśmy? Tylko tego, żeby zrobili to, co robią zawsze. Żeby byli kimś innym. Nie zgodzili się” – napisano.
Sformułowano też liczne pytania. Na przykład (zachowujemy pisownię oryginału):
“… czy fakt, że polacy zabili mniej żydów niż Niemcy oznacza mniejszą odpowiedzialność? Czy fakt, że polacy zabili mniej żydów niż Niemcy oznacza że jesteśmy lepsi”.
O co w tym wszystkim chodzi? Na pewno nie o teatr.
(…)
https://konwentnarodowypolski.wordpress.com/2013/11/24/nie-boska-komedia-w-teatrze-starym-czyli-czy-do-krakowa-juz-na-dobre-zawitala-wielka-zydowska-kultura/
POLACY OPUSZCZAJĄ TEATR !!!
DZISIAJ „FRONT WALKI KLASOWEJ WYGLĄDA NIECO INACZEJ – PRZECIWNIKIEM JEST (…) PRZECIĘTNY CZŁOWIEK, ZWŁASZCZA MŁODY. POLAK, KTÓREGO TRZEBA POUCZYĆ – i STALE UTWIERDZAĆ w PRZEKONANIU – że JEST SAMYM BRUDEM i ZGNILIZNĄ, i JAKO TAKI, TYLKO TYM POWINIEN SIĘ KARMIĆ.” !!!
Reżyser o głośnym nazwisku, bohater licznych talk – show, miał zacierać ręce, robić zafrasowane miny i udzielać dzikusom z widowni pouczeń, w których powtarzałby w kółko te same zaklęcia: że trzeba teraz niestrudzenie obalać tabu, niszczyć stereotypy, wypuszczać z ludzi demony klerykalizmu (religianctwa, jak mówiono w ateistycznych periodykach za komuny), przekłuwać balon obłudy i fałszywej dumy bycia Polakiem, katolikiem, ojcem, matką, człowiekiem… Ukazywać człowieka „takim, jakim jest naprawdę” – czyli jako zwierzę.
Tym samym językiem przemawiali niegdyś przodownicy pracy socjalistycznej, którzy też byli nauczycielami ludzkości. Ten dzisiejszy socjalizm nazywa się neomarksizm, choć rzadko się tego słowa używa. Reżyser – przodownik zapewnia, że norma burzenia „starych zasad” w młodych umysłach jeszcze nie jest „wyrobiona”, czekają nowe rekordy do pobicia. Front walki klasowej wygląda nieco inaczej – przeciwnikiem jest nie obszarnik, nie arystokrata, nie klecha, nie papież, nie kułak, tylko przeciętny człowiek, zwłaszcza młody. Polak, którego trzeba pouczyć – i stale utwierdzać w przekonaniu – że jest samym brudem i zgnilizną i jako taki tylko tym powinien się karmić. Natchnionym ideologią nauczycielem, który wymierza swoje nauki – w teatrze niczym w klasie lub w zakładzie karnym – jak uderzenia pałką w głowę, jest „artysta”.
Widownia siedzi cicho i nieruchomo w swoich fotelach, podczas gdy na scenie przewalają się czaszki, symbole religijne, nagie ciała, a wszystko wśród odgłosów, jakie wydają pawiany w dżungli oraz spuszczane w rurach kanalizacyjnych fekalia.
Tak wygląda dzisiejszy typowy spektakl teatralny – dzieło najbardziej okrzyczanych animatorów nowej kultury, nowej sztuki. Nowej, to znaczy rodem z barykad rewolucji kulturalnej.
Tymczasem w Krakowie Polacy po prostu wyszli.
Unieśli się z krzeseł i pośród całego tego wrzasku i duchowego smrodu opuścili nagle teatr. Scenę Narodową. Teatr Stary, w którym niegdyś grywała Modrzejewska.
Reżyser nie omieszkał obrzucić ich ze sceny wyzwiskami. Popsuli całą zabawę. Pokazali swoim absurdalnym protestem, że król jest nagi i oni mają dosyć szydzenia z siebie. Z teatru, ze sztuki i z Polski.
Teatr Stary opuściło kilkudziesięciu widzów – być może wcale nie tych najbardziej świadomych, czym jest tzw. nowa kultura. Tacy ludzie nie przychodzą na spektakle tego reżysera. To byli przeciętni widzowie, najprawdopodobniej mało zorientowani, co pisze się w niezależnej prasie na ten temat. Wyprowadziło ich z teatru zwykłe uczucie obrzydzenia. Być może nikt ich nie ostrzegł, że płacąc za bilet finansują rzecz kompromitującą wszystkich wykonawców spektaklu – i zarazem uczestników tego widowiska, bo widz w teatrze nie jest tylko biernym odbiorcą. On w pewien sposób w spektaklu uczestniczy, swoją obecnością uwiarygodnia jego twórców. Oni są na scenie tylko dlatego, że on znajduje się na widowni.
A jednak wyszli. Powiedzieli: dosyć. To znak, że w Polsce coś się dzieje. Polacy przestali być potulnym stadem.
(…)
https://konwentnarodowypolski.wordpress.com/2013/11/23/polacy-opuszczaja-teatr/